Ik had het romantische idee dat ik als boekenwinkelier mijn dagen zou doorbrengen met boeken stapelen, klanten gelukkig maken en hier en daar een filosofische discussie voeren tussen de rekken. Maar in werkelijkheid zit ik vastgekluisterd aan mijn mailbox. Uren, dagen… en telkens weer nieuwe e-mails.
Of ik boeken koop? Of ik ze verkoop (jep, dat is zowaar een vraag die mensen echt stellen)? Of ik weet waar ze nog een boek kunnen vinden dat ze twintig jaar geleden ooit eens gezien hebben in een etalage in Oostende? De inbox blijft maar binnenstromen. Ik voel me soms net een menselijke zoekmachine, maar dan zonder ‘enter’-knop.
Mailen lijkt een fulltime job op zich te zijn geworden, en ondertussen roepen de boeken op de planken me verleidelijk toe: “Leen, kom lezen. Of ons herorganiseren. Of tenminste stof afdoen.” Maar nee, de mailbox regeert.
Dus mocht je me ooit een mailtje sturen, wees niet verbaasd als het antwoord wat op zich laat wachten. Ik ben dan waarschijnlijk net de 124ste vraag van de dag aan het beantwoorden. Of ik ben eindelijk die stapel boeken aan het bewonderen waar ik eigenlijk voor in deze job ben gestapt.
Zucht. Tijd om een automatische antwoorden-elfje in dienst te nemen. Iemand suggesties?